ESEIA 51

Yr ARGLWYDD yn cysuro

¹ “Gwrandwch arna i, chi sy'n awyddus i wneud beth sy'n iawn,

ac yn ceisio'r ARGLWYDD:

ystyriwch y graig y cawsoch eich naddu ohoni,

a'r chwarel y cawsoch eich cloddio ohoni.

² Meddyliwch am Abraham, eich tad,

a Sara, y cawsoch eich geni iddi.

Roedd ar ei ben ei hun pan wnes i alw arno,

ond bendithiais e,^Croes a'i wneud yn llawer.

³ Bydd yr ARGLWYDD yn cysuro Seion,

bydd yn cysuro'i hadfeilion.

Bydd yn gwneud ei hanialwch fel Eden,

a'i diffeithwch fel gardd yr ARGLWYDD.

Bydd llawenydd a dathlu i'w clywed ynddi,

lleisiau'n diolch a sŵn canu.

⁴ Gwrandwch arna i, fy mhobl;

daliwch sylw, fy nghenedl.

Achos bydda i'n dysgu pobl,

a bydd fy nghyfiawnder yn olau i'r bobloedd.

⁵ Dw i ar fin gwneud pethau'n iawn,

dw i ar fy ffordd i achub,

a bydd fy mraich gref yn rheoli pobloedd.

Bydd yr ynysoedd yn troi ata i,

ac yn disgwyl yn frwd i mi ddangos fy nerth.

⁶ Edrychwch i fyny i'r awyr,

ac edrychwch ar y ddaear islaw:

bydd yr awyr yn gwasgaru fel mwg,

y ddaear yn treulio fel dillad,

a'r bobl sy'n byw arni yn marw fel gwybed,

ond mae fy achubiaeth i yn aros am byth,

a'm cyfiawnder ddim yn pallu.

⁷ Gwrandwch arna i, chi sy'n gwybod beth sy'n iawn,

y bobl sydd â'm cyfraith yn eu calonnau.

Peidiwch bod ag ofn pan mae pobl feidrol yn eich sarhau chi,

na digalonni pan maen nhw'n gwneud sbort.

⁸ Bydd gwyfyn yn eu bwyta fel dilledyn,

a'r pryf dillad yn eu llyncu fel gwlân.

Bydd fy nghyfiawnder yn para am byth,

a'm hachubiaeth o un genhedlaeth i'r llall.”

⁹ Deffra, deffra! Dangos dy nerth,

o fraich yr ARGLWYDD!

Deffra, fel yn yr hen ddyddiau,

yn yr amser a fu!

Onid ti dorrodd Rahab ^Ref yn ddarnau,

a thrywanu'r ddraig?

¹⁰ Onid ti sychodd y môr,

a dŵr y dyfnder mawr?

Onid ti wnaeth ddyfnder y môr

yn ffordd i'r rhai gafodd eu rhyddhau gerdded arni?

¹¹ Bydd y bobl ollyngodd yr ARGLWYDD yn rhydd

yn dod yn ôl i Seion yn bloeddio canu!

Bydd y llawenydd sy'n para am byth

yn goron ar eu pennau!

Byddan nhw'n cael eu gwefreiddio

gan hwyl a gorfoledd,

am fod galar a griddfan wedi dianc i ffwrdd.

¹² “Fi, fi ydy'r un sy'n eich cysuro chi!

Pam wyt ti'n ofni dyn meidrol –

pobl feidrol sydd fel glaswellt?

¹³ Wyt ti wedi anghofio'r ARGLWYDD sydd wedi dy greu di?

Yr un wnaeth ledu'r awyr a gosod sylfeini'r ddaear!

Pam mae gen ti ofn am dy fywyd drwy'r amser,

fod y gormeswr wedi gwylltio

ac yn barod i dy daro di i lawr?

Ble mae llid y gormeswr beth bynnag?

¹⁴ Bydd yr un caeth yn cael ei ryddhau ar frys!

Fydd e ddim yn marw yn ei gell nac yn llwgu.

¹⁵ Fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw di

sy'n corddi'r môr yn donnau mawr

– yr ARGLWYDD hollbwerus ydy fy enw i.

¹⁶ Dw i wedi rhoi neges i ti ei rhannu

ac wedi dy amddiffyn di dan gysgod fy llaw;

Fi roddodd yr awyr yn ei lle a gwneud y ddaear yn gadarn!

A dw i wedi dweud wrth Seion: ‘Fy mhobl i ydych chi!’”

Rhybudd i Jerwsalem

¹⁷ Deffra! Deffra!

Saf ar dy draed, Jerwsalem –

ti sydd wedi yfed o'r gwpan

roddodd yr ARGLWYDD i ti yn ei lid!

Ti sydd wedi yfed y gwpan feddwol i'w gwaelod!

¹⁸ Does yr un o'r meibion gafodd eu geni iddi yn ei harwain;

does dim un o'r meibion fagodd hi yn gafael yn ei llaw.

¹⁹ Mae dau beth wedi digwydd i ti:

llanast a dinistr – pwy sy'n cydymdeimlo gyda ti?

newyn a'r cleddyf – sut alla i dy gysuro di?

²⁰ Mae dy blant wedi llewygu!

Maen nhw'n gorwedd ar gornel pob stryd,

fel antelop wedi'i ddal mewn rhwyd –

yn feddw gan ddigofaint yr ARGLWYDD,

wedi'u ceryddu gan dy Dduw.

²¹ Felly, gwrando ar hyn, ti'r un druenus

sydd wedi meddwi, ond ddim ar win!

²² Dyma mae dy feistr, yr ARGLWYDD, yn ei ddweud,

y Duw sy'n dadlau achos ei bobl:

“Edrych! Dw i wedi cymryd y gwpan feddwol o dy law di,

y gostrel rois i i ti yn fy llid.

Does dim rhaid i ti yfed ohoni byth eto!

²³ Bydda i'n ei rhoi yn nwylo'r rhai wnaeth dy ormesu

a dweud wrthot ti, ‘Gorwedd i lawr, i ni gerdded drosot ti.’

Roedd rhaid i ti roi dy gefn i fod

fel stryd i bobl ei sathru.”

I'r pen